SPIERGEHEUGEN

muziektheater en dans over de kracht van lichamelijke herinnering 

Ik weet nog hoe we aten. Tegenover elkaar aan tafel. We spraken over vroeger. Nee, de buren. Geloof ik. Zitten op je billen, zei ze. Rug recht. De muziek stond luid. Of. Nee. We aten. We zaten aan tafel. Ze zei niks. Er was geen geluid.

Ik herinner, dus ik ben: onze herinneringen maken ons tot wie we zijn. Maar we weten ook dat ons geheugen feilbaar is en sommige herinneringen raken diep verstopt. In SPIERGEHEUGEN verkennen KASSETT en DansBlok de herinnering. Een vrouw die zich voornam nooit meer iets te vergeten verzandt op één detail toch in de mist van het geheugen. Langzaam neemt het lijf, belichaamd door twee dansers, het geheugen over. Gedreven door stuwende mechanische, maar haperende beats, komen flarden van herinnering terug. SPIERGEHEUGEN neemt je mee in de kracht van lichamelijke herinnering.